Een burn-out is (nog) geen formele psychiatrische stoornis en wordt om die reden niet behandeld in de GGZ. Wél worden overspannenheid en burn-out erkend als beroepsziekten door de World Health Organization (WHO).

Symptomen van een burn-out zijn: je moe of uitgeput voelen, prikkelbaarheid, problemen met geheugen en concentratie, je gejaagd voelen, snel huilen, onrustig slapen, niet tegen drukte of geluid kunnen, het gevoel hebben dat het je teveel is, het gevoel hebben dat je weinig of geen grip meer hebt op je leven, en onvermogen om je gewone dagelijkse bezigheden goed te blijven doen.

Kenmerkend voor burn-out is dat mensen er vaak pas achter komen als het te laat is. Ze voelen soms wel dat ze gejaagder worden, vermoeider zijn en minder geduldig en dat ze minder werkplezier ervaren, maar typisch voor burn-out is dat de mensen het proberen op te lossen door bijvoorbeeld harder te gaan werken. ‘Als ik dit af
heb dan heb ik weer wat rust en ruimte’, om vervolgens te ervaren dat het volgende zich alweer heeft aangediend. Mensen die overspannen zijn rennen als het ware voor de storm uit in de hoop dat ze tijdig een schuilplaats vinden, maar ze rennen eigenlijk met open ogen op de afgrond af waar ze dan (in hun beleving) plots instorten: het is op, het gaat niet meer.